ciddi

Andy Warhol, 20. yüzyılın en ilginç sanatçılarındandır. Pop-Art akımının kurucusu Warhol, birçok sanatsal uğraşının yanı sıra bazı deneysel filmler de çekmiştir. Andy bey, NewYork Times'ta yazdığım dönemde, köşemin çok sadık bir okuyucusuydu ve bazı filmlerini benim yazılarımdan esinlenerek çektiğini söylerdi, hey gidi günler. Yeni günışığına çıkarılan filmi "Ciddi" (Serious, Very Serious) DVD formatında yayınlandı. Filmi bana ithaf etti diye söylemiyorum, gerçekten Andy Bey bu harika filminde ciddiyet kavramını sorguluyor ve insanları yapmacık ciddiyet karşısında tavır almaya zorluyor. Daha doğrusu seyirci bu konudaki gerçek tutumunu keşfediyor. Film, koltuğunda kasıntı bir şekilde oturan, resmi giyimli, 50-60 yaşlarında, hafif kel bir adamın görüntüsüyle başlıyor. Adam hiç kıpırdamıyor, konuşmuyor, gülmüyor, çok ciddi bir yüz ifadesi var. Böyle başlıyor tutumunuzun sınanması. Bende durum şöyle gelişti: İlk önce adam bende büyük saygı uyandırdı. Hani ağzını açsa dünyanın tüm sırlarını açıklayacak gibiydi. Ağırbaşlı, eli öpülesi bir muhterem. Sonra adamın kendisini ne kadar kastığı dikkatimi çekti. Sanki içten içe acı çekiyor gibiydi. Saygı hissinin yerini acıma hissi aldı. Sonra acı çektiği için değil, gerçek yüzünü gizlemek için böyle durduğu aklıma geldi. Acımanın yerini şüphe aldı. Kimbilir adamın beyninde ne pislikler dönüyordu. Sonra acıma hissim geri döndü. Pisliğini saklamak için hayatı boyunca kasılarak gezecekti bu adam. Herkes onu adam yerine koyarken o asla kendini öyle hissedemeyecekti. Sonra bunu hakettiğini düşündüm. Hareket etmemesi sinirimi bozmaya başladı, heykel olduğundan şüphelendim. Ancak, 45 dakika sonra adam ilk ve son hareketini yaptı. Daha da ciddileşmek için kaşlarını çattı ve ben kahkahayı bastım. Bu adamı izlemek için mi para vermiştim? Bunu izlemeye 45 dakikadır nasıl dayanıyordum? Bu sorular aklıma geldi ve filmi durdurdum. Sıkılmayanlar için, film yıllarca devam ediyormuş ve 45 dakikada bir adam kaşlarını çatıyormuş. Bu ilginç keşfi herkese öneririm.